18 en 19 mei: Van de Country Music via de San Joaquin Valley naar Sequoia en Kings National Park
Nog even terugkomend op onze avond in Bakersfield, waar weinhet Buck Owens Christal Palace genoten hebben van ' The Buckaroos ', de begeleidingsband van de wereldberoemde country zanger Buck Owens, viel het ons op dat hier de country feesten heel anders beleefd worden, dan dat wij in OIrschot gewend zijn. Om circa half acht stonden wij'Aljomaco' bepakt met een volle koelbox met drinken, aan de ingang van dit muziekcentrum. Wij wisten niet beter gezien al onze bezoeken aan de gezellige countrymiddagen in Oirschot. Onze Amerikaanse country vrienden keken ons wel wat meelijdend aan, zoals wij daar stonden met onze versnaperingen gekoeld en wel. Groot was onze teleurstelling, toen ons de toegang werd ontzegd indien wij onze koelbox, zouden willen meenemen naar binnen. Ons Country Amerikaans hielp ook niet en wij zijn toen maar aangeschuifeld in de rij voor een heerlijk Amerikaans etentje, met wat lekkere Budweisers erbij. !!
S'morgens op 18 mei zijn we uit Bakersfield vertrokken met de countrydeuntjes van Roy Orbison, en Johnny Cash nogin ons achterhoofd. Het hielp ons goed want de eerste flinke regendruppels dwarrelden op onze ' Fat Baby ' zoals wij onze geweldige auto noemen.
Als alternatief hadden we een route gekozen die gelijk was aan de vijfde etappe van de Ronde van California van 2010. Onze route ging door de olievelden van Bakersfield waar we enige honderden Ja knikkers langs de weg tegenkwamen. Ons viel op dat alles in Amerika groot is, doch dat de Ja knikkers in Schoonebeek toch nog iets groter zijn.
De eerste regendruppels gingen over in flinke regenbuien, de voorlopers van de nieuwe sneeuw die we een dag later hoog in Sequoia Park zouden tegenkomen. Op het middaguur vonden we hoog in de Californische bergen heel erg afgelegen, een behoorlijk goed uitgeruste supermarkt, gerund door een zeer gezellige amerikaanse dame die hier al 25 jaar werkte. We bestelden wat amerikaanse sandwiches van ongeveer 10 cm dik.
Jos, die in nederland al niet zo gesteld is op kaas, was volgens deze uitbaatster van de supermarkt nogal wat kieskeurig, dit niet erop, dat niet erop. 'YOU ARE PICKY ' wierp ze hem vanachter de toonbank toe. ( Pickey is in California een afkorting van kieskeurig ).You are 'PICKY' hoorde hij nog meerdere keren.' Picky Kolle ' is voor de verdere rest van onze U.S.A. trip de naam van Jos. ( Geen wonder dat ie zolang gedaan heeft om een vrouw te kiezen !!! )
Rond vier uur waren we in ons leuke hotel in Tulare waar de zon inmiddels weer volop scheen, en we nog lekker hebben 'gezond' en 'gebudweiserd' aan het zwembad. S' avonds gegeten in een nieuwe eetgelegenheid genaamd ' Apples Annie'. Niets slechts over Annie, maar een keer bij Annie is genoeg.
Donderdag 19 mei zijn we rond half tien onder een stralende hemel vertrokken, richting het Sequoia National Park, . Al snel kwamen we langs een prachtig bergmeer Lake Kaweah, dat overging in de wilde bergrivier de Kaweah. Op de waarschuwingsborden stond ' the Deadly River '. De frisse duik hebben we dus maar laten schieten. Al snel steeg de steile bergweg met ontelbare zeer scherpe haarspeldbochten razendsnel naar een hoogte van 2.100 meter. Dankzij de rijkunsten van onze chauffeur'Picky' konden wij, de rest van Aljomaco, genieten van het wonderbaarlijke mooie landschap in Sequoia. Aangezien het de laatste dagen in Noord California flink gesneeuwd heeft in de bergen, kwamen ook wij al spoedig tussen de sneeuw te rijden. Het hoogtepunt van deze dag was het bezoek aan de ' General Sherman Tree' weliswaar niet de hoogste, maar wel in omvang de dikste, zwaarste, en breedste boom op de wereld. Schuifelend tussen sneeuw en ijs hebben wij onze foto's en filmpjes gemaakt. Even verder op zagen we ook de allerhoogste boom ter wereld een Sequoia van 86 meter.
Gelukkig was de bergweg richting onze volgende halte in Fresno weer geopend, en zijn we nadat we nog een stuk door Kings National Park hebben gereden,hoog in de bergen door de wolken heen afgedaald naar de vallei, waar het weer volop zonnig was, en de Citrusvruchten, zoals sinaasappels, olijven, druiven etc. ons uitdaagden om er maar weer eens een tegaan 'skoepen'. Echter ze waren te mooi, zelfs voor Marianne die ze danook keurig heeft laten hangen deze keer.
Om ongeveervier uur waren we bij ons hotel de Econo Lodge in Fresno.
Morgen gaan we naar Oakhurst aan de voet, van volgens vele Amerikanen, het wel mooiste nationale park ': Yosemite National Park 'met zijn schitterende watervallen.l
Reacties
Reacties
Heej reizigers,
Ik heb altijd gezegd dat Amerika mij nie trekt maar als ik jullie verhalen lees en jullie foto´s zie denk ik daar nu wel anders over. Een groter probleem is om John mee het vliegtuig in te krijgen. Maar daar verzinnen we wel iets op.
Groetjes vanuit dit saaie kikkerlandje en geniet nog van de rest van jullie reis
Bertje, wat een verhalen wat een ervaring, alles lijkt van een leien dakje te gaan, houden zo, wij blijven lezen en mee dromen, omdat het ons eens ook is overkomen.
Groetjes aan Corry Jos en Marianne
Heej Rijnens,
Het wordt toch tijd John dat jij je vliegangst overwint want je weet niet wat jij jezelf en ons Lien aandoet door je zulke reis te onthouden!
We hebben het er wel over als we weer thuis zijn.
Groeten.
En ik maar denken dat aljomaco een diersoort in Amerika is ( net zoiets als een alpaca ).....Goed te horen dat alles tot nu toe goed gaat en dat jullie zo genieten. Als ik die prachtige foto's zie zou zelfs ik erover denken ook zo'n reis te maken ( helaas voor Jan blijft het bij denken....)
Blijf verslag uitbrengen want wij vinden het leuk om jullie verhalen te lezen ! De groeten aan de rest van alpaca.....eh....aljomaco en tot gauw ! Jan en Han
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}