5 en 6 mei: Van Palm Springs naar Sedona (Arizona)
Na woensdagavond bij een Engels grillrestaurant in Palm Springs gegeten te hebben, nou ja, gegeten, 't was niet goed, zijn we donderdagochtend vertrokken naar Sedona in Arizona. De route was helemaal uitgestippeld, we zouden het laatste stuk een mooie route binnendoor nemen. Helaas, we kregen te maken met een prachtige klapband op de snelweg, tussen Palm Springs en Blythe, midden in de woestijn, nabij het Nationale Park Yoshua Tree, 38 graden!. De auto aan de kant en toen even nagedacht wat te doen. We zijn geen echte autotechneuten, toch effe gezocht naar gereedschap en de reserveband via de handleiding, maar we kwamen er niet echt uit. Gelukkig hebben we nog een telefoon bij waarmee een noodnummer gebeld kon worden. Uiteindelijk, na lang uitleggen begreep de helpdeskmedewerkster waar we stonden, wat er aan de hand was en ze zou iemand sturen binnen een uur.
Toen toch maar vast gestart met het gereedschap opzoeken, het reservewiel laten zakken (wat een moeilijk systeem was dat), de kapotte band losgedraaid, we waren bezig met de krik en daar kwam onze redding. Als het een kwartier langer had geduurd waren we klaar geweest.
De monteur had het zaakje er snel opliggen, de kapotte band mee, en we moesten zo snel mogelijk de "nieuwe" band laten oppompen. We hebben hem nog wat fooi gegeven, zo van: je weet maar nooit.
Bij een benzinepomp gezocht naar wat "air" voor de band, maar dat was een systeem wat heel anders werkte dan bij ons, er was geen metertje te zien. Ja wat nou? Maar wie was daar toevallig ook: onze monteur. Toen kwam de fooi van pas!
Omdat we uiteraard flink verlaat waren (twee en een half uur) hebben we de mooi uitgestippelde route niet meer vervolgd, maar zijn via Phoenix naar Sedona gereden waarbij het cactuslandschap langzaam overging naar een prachtig ander gekleurd geheel: de rode rotsen van Sedona. We kwamen in het hotel aan tegen kwart over 7 alwaar Cobi, een Nederlandse, ons verwelkomde en tevens een oplossing had voor onze Amerikaanse telefoontjes. Die werken nu!
Vrijdagmorgen zijn we naar de Chapel of the Holy Cross hoger in de rotsen gereden. Van daar uit hadden we een prachtig uitzicht over het bijzondere rotslandschap. Verder nog het kunstenaarsdorp Tlaquepaque bezocht dat in 1970 is gebouwd in Mexicaanse stijl. Daarna naar Oak Creek gereden in het Red Rock State Park waar we aan het riviertje hebben gezeten. Om een uur of 4 het zwembad opgezocht en verder rustig aan gedaan! Morgen gaan we richting Grand Canyon waar het weer in het weekend wat koeler zal zijn!
Reacties
Reacties
Onze Jos en unne klapband verwisselen !!! Ge kunt zien da hij ut stô te weten................
Het zijn prachtige foto's en nu maar hopen dat jullie zonder verdere pech de vakantie kunnen voortzetten.
Groetjes van ons.
Bertje, ik zei dat alles anders zou gaan lopen dan je gepland had. Wel jammer dat jullie de rest niet meer hebben kunnen zien, maarrrrr ik ben nog steeds jaloers hoor! Ik geniet nog van m'n 2 dagen vakantie maar dan begint de reutemeteut weer. Fijne moederdag morgen Marianne en Corrie! xxx
Staan klaar om naar de Grand Canyon te rijden. Met nieuwe band en nieuwe bandenkontrole. Tot nu toe alles "amazing" Nice friendly people, amerikanen die zeer gedisciplineerd autorijden in die grote bakken, kunnen wij nog van leren. Het Amerikaanse eten is heerlijk. De budweisers zijn niet aan te slepen. Vandaag weer 30 gr, de komende dagen zitten we op meer dan 2000 meter hoogte, dus iets koeler. We zullen de moeders moregen eens gaan verwennen. !!
Albert waar gaan jullie ze mee verwennen,?Ik wil het eigenlijk niet weten.
En band lek,bel Andries komt ook zonder fooi.
Nog een fijne vacantie en groetjes.
Greet en Andries.
reactie op de reactie van Lies;
nou beste Lies, d'r stond ur nog inne ut te weten.
En wij hebben de fotos nog!
Goed GEWERKT jongens, ggrrooeetteenn.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}