Het is donderdag 26 mei. Vanuit een zonnig Monterey vertrekken we naar San Simeon, waar het beroemde Hearst Castle is gevestigd, maar daarover later. We rijden via de Highway 1, pal langs de Pacific, waarbij het gedeelte bij Big Sur, het mooiste stuk van deze route langs de zee is. Onderweg stoppen we bij Nepenthe, dat bijna nergens beschreven staat, maar waar bij een restaurant annex winkel een mooi uitzichtpunt is gecreëerd. Je hebt hier een geweldig uitzicht over de zee met daarbij dennenbomen, heuvels, bergen op de achtergrond, zeg maar gerust een Bob Ross plaatje. We zien een klasje met beginnende schilders die hier hun kunsten op het doek kunnen vastleggen. Even verderop steken we nog de Bixby Creek Bridge over, een zeer bekende brug in de Big Sur.

In Lucia eten we bij een langs de weg liggend restaurantje. Dit moeten we vermelden, want het was maar goed dat we daar gegeten hebben. Het blijkt namelijk dat iets verderop de weg is geblokkeerd, waar bij Ragged Point , een stuk weg ,verdwenen is, zomaarrichting de zee geschoven.

We moeten terug om via een omleiding, een niet bekende weg op onze Tom-Tom, dwars door militair gebied, een berg over van ongeveer 1800 meter hoog. Voordat we op weer wat bekend terrein zijn hebben we onze tank zowat leeggereden, hebben we 3 uur verloren en zijn we ook verder weg van San Simeon dan toen we 's morgens zijn vertrokken!

Een vervelend gevolg van deze omweg is dat we te laat zijn bij Hearst Castle, om daar via een shuttle bus en begeleiding dit kasteel te bezoeken. Het was eigendom van de zeer rijke krantenmagnaat William Randolph Hearst, waarvan wellicht kleindochter Patricia Hearst het bekendste is. Zij sloot zich in 1974 aan bij een kleine linkse groep die zichzelf de Symbionese Liberation Army noemde, een of andere sekte die roofovervallen pleegde.

We hebben het Visitor Center nog wel kunnen bezoeken en daar konden we constateren dat het bij de familie Hearst redelijk kitscherig was ingericht.

Vrijdag 27 mei zijn we vanuit San Simeon het laatste stuk van de Highway 1 afgereden richting Santa Barbara, de mondaine badplaats aan de kust, waar rijke Amerikanen zoals Oprah Winfrey en Dr Phil een optrekje hebben van enkele miljoenen. We zijn er al tegen een uur of 12 zodat we lekker tijd hebben op het strand een barretje op te zoeken voor wat eten en drinken. Waar we zitten blijkt (achteraf!) een oud badhuis te zijn waar de mensen zich om konden kleden voor het strand. Bij de heren is dat te zien doordat de deurtjes van de hokjes niet hoger zijn dan ca 1 meter. Wat het wel speciaal maakt is dat daar nu de wc's in gevestigd zijn. En wat de zaak heel speciaal maakt: Als je er voorbij loopt, nietsvermoedend zo'n hok inkijkt en je ziet daar een volwassen vent met een rood hoofd, z'n broek omlaag, jou aankijken. Hij zei in ieder geval niet: "You're welcome"!

Het strand is verdeeld in 2 gedeelten, zo'n beetje als in Benidorm. Op een stuk verderop zijn grasvelden met palmbomen, maar daaronder liggen voornamelijk zwervers. En wat opvalt: er staan een hoop vervallen campers langs de weg, misschien wel van die zwervers!

Daarna zijn we naar het hotel gereden in Camarillo, de slaapstad van Los Angeles. Onderweg komen onsladingen caravans tegemoet, het is maandag Memorial Day, dus een lang weekend voor de Amerikanen. Los Angeles lijkt leeg te lopen.

Los Angeles, het beginpunt en eindpunt van onze reis, komt in zicht: We are 99 miles away from L.A.!